The Ex in Paradiso, 30 september 2018
Regelmatig vragen musici en componisten mij om raad: hoe te overleven met je kunst als je geen onnodige concessies wil doen? Afgezien de voor de hand liggende zakelijke raad (zoals: plan je momentum, stem release en tour af, zoek een agentschap in plaats van zelf al die programmeurs te bellen, druk de neiging tot opportunisme de kop in en neem niet iedere gig aan, behoud artistiek gezien de begeerte, organiseer een gezonde psychologische groepsdynamiek, etc.) verwijs ik graag naar mijn favoriete Nederlandse band: The Ex.
Ontstaan eind jaren zeventig in de Amsterdamse kraak/punk sien, prachtige platen opgenomen volgens de esthetiek en mores van die eigenzinnige wereld, zichzelf opnieuw uitgevonden vanaf 1991 toen ze in het Bimhuis met impro musici zoals Ab Baars, Wolter Wierbos en Han Bennink gingen spelen, weer later opnieuw een nieuwe inspiratie gevonden in Afrika, en inmiddels al jarenlang en wereldwijd een alomgewaardeerde, unieke, culturele kracht – het schoolvoorbeeld van Do It Yourself.
The songs were organized poetic vignettes from the unglobalized life: average citizens feeling political discomfort. (…) These were perfected imperfections. It takes nearly 30 years to sound this rough. – Ben Ratliff, New York Times, 15 december 2006.
Vorig jaar zag ik ze twee keer, in OCCII en in Paradiso, en beide keren was ik wederom gevloerd door de enorme intensiteit en emotionele zeggingskracht van deze groep. Vanavond staan ze in de Melkweg, niet te missen! Check die statistics dan, hier doet menige NL musicus een moord voor …
Total concerts (1979 → 2018) : 1948
Concerts in Netherlands : 649
Concerts abroad : 1299
